Wat is uw expertise?

“Waterveiligheid, klimaatadaptatie, belevingsonderzoek en risicocommunicatie.”

Hoe kwam u daartoe?

“Hoe een loopbaan zich ontvouwt is voor veel mensen een combinatie van bewuste keuzes en een samenloop van omstandigheden. Toen ik vwo deed, wist ik niet precies wat ik wilde. Iets met water voelde goed, waarschijnlijk doordat ik uit een zeilersgezin kom en we van april tot oktober ieder weekend en iedere vakantie op het water waren. Zo heb ik van jongs af aan het IJsselmeer, de Noordzeekust, de Nederlandse en Duitse Waddeneilanden, Zeeland en Belgische kust leren kennen. Vanaf het water ervaar je het land heel anders. De keuze voor scheepsbouwkunde bleek echter niet de juiste. Halverwege mijn eerste collegejaar verruilde ik de Hogeschool Haarlem voor Universiteit Twente waar ik Civiele Technologie en Management ging studeren, met een specialisatie in het waterbeheer. Na mijn afstuderen kreeg ik de kans om een promotieonderzoek te starten bij de Faculteit Gedragswetenschappen. Er werd een promovendus gezocht die onderzoek wilde doen naar de risicobeleving onder Nederlanders en aanzien van het wonen onder de zeespiegel en in de omgeving van de grote rivieren. Dat leek me een mooie uitdaging. Mijn begeleider gaf aan dat het een voordeel was dat ik de technische kant van de zaak al goed begreep. Het was in zijn visie makkelijker om de psychologie bij te leren dan techniek. Het was een gouden keuze. Een geweldig interessant vakgebied. Rond 2005 was het bovendien zeer actueel met de overstromingen in New Orleans en de ontwikkeling van crisisbeheersing bij overstromingen in Nederland. Simpel gezegd, een dijkversterking kun je niet uitvoeren zonder goede kennis van de ondergrond. Dat geldt ook voor communicatie. Zonder kennis van hoe mensen risico’s percipiëren en hoe zij omgaan met risicoboodschappen is communicatie niet effectief, mogelijk zelfs contraproductief. We zien dit ook duidelijk terug in de discussie rond klimaatverandering en maatregelen en in hoe we omgaan met corona. Er liggen grote maatschappelijke uitdagingen op gebied van klimaatadaptatie. Als samenleving moeten we daar vorm aan geven. Experts kunnen nog zulke goede oplossingen bedenken, maar uiteindelijk treft het de belangen van mensen die zich in die oplossingen moeten kunnen vinden. Technische en sociale wetenschappen hebben elkaar keihard nodig.”

Bij welke onderzoeksgroep bent u betrokken?

“Het lectoraat Waterveiligheid en Ruimtegebruik.”

Aan welke projecten werkt u op dit moment?

• Burgerparticipatie in klimaatadaptatie.
• Polder2C’s in de Hedwige-Prosperpolder. Hier monitor ik de beleving van de landschapsbeleving en ontpoldering in Zeeland.
• ReAshore: Het monitoren van de landschapsbeleving langs de kust, bij de Zandmotor en de Hondsbossche Duinen.
• SARCC: Een onderzoek naar de kansrijkheid van Building with Nature-oplossingen bij stedelijke waterfronten.

Wat is uw rol bij die projecten?

“Onderzoeker, begeleider en projectleider.”

Bent u betrokken bij een living lab?

“Een living lab is een fysieke omgeving waarin onderzoekers, overheden, bedrijven en omwonenden bijdragen aan het onderzoek, zodat ontwikkelde kennis snel kan worden gedeeld en oplossingen samen worden bedacht. Dit vergroot het draagvlak en de kans op succes. In theorie klinkt dit mooi, maar het is een intensief proces waarbij het vaak lastig is om alle partijen voldoende te betrekken. Dit laat ook meteen zien waar de dilemma’s in de praktijk kunnen zitten. Immers, je wil graag alles goed doen, de inhoud en het proces, maar soms moet je keuzes maken. Veel onderzoeken worden uitgevoerd in living labs, ook de onderzoeken waarin wij zitten. Het is vooral de kunst om living labs over de projecten heen op te zetten via duurzame samenwerking met praktijkpartners. In Zeeland werkt dat goed, omdat de lijnen kort zijn en mensen elkaar kennen.”

Waarom bent u aangesloten bij het Lectorenplatform Water?

“Het is belangrijk dat je je vleugels uitslaat als onderzoeker. Immers, kennisontwikkeling kan alleen plaatsvinden wanneer je van elkaar leert. Iedere onderzoeksgroep heeft zijn eigen invalshoeken en daarmee kun je elkaar inspireren en verrijken.”